بسی رنج بردیم در این سال سی، که رنج برده باشیم فقط.
این شعر از نامجو بهترین وصفی است که میشه از حال و روز ما کرد.
وقتی یاد خاطراتم از ایران می افتم، واقعا احساس میکنم از یک زندان رها شدم.
جطور میشه چشمهای ندا رو ببینی و دلت رو پر از تفرت نکنی؟ و شاید هم از خودت شرمسار نباشی که زندگیتو ورداشتی و فرار کردی.
اگه این آهنگ رو نشنیدین حتما ببینین. وصف حال منه بعد از دیدن چشمهای ندا.
